السجده

-‌خداوند می فرمایید: هر كس مرا یاد كند، من نیز از او یاد خواهم‌ كرد:" فاذكروني أذكركم ".

و در حدیث قدسی آمده است‌ كه بخاری و مسلم روایت ‌كرده‌اند:

" أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِي بِي وَأَنَا مَعَهُ حِينَ يَذْكُرَنِي، فإِنْ ذَكَرَنِي في نَفْسِهِ ذَكَرْتُهُ في نَفْسِي، وَإِنْ ذَكَرَنِي في مَلإٍ ذَكَرْتُهُ في مَلإٍ خَيْرٍ مِنْهُمْ، وَإِنْ اقْتَرَبَ إليَّ شِبْراً اقْتَرَبْتُ مِنْهُ ذِراعاً، وَإِنِ اقْتَرَبَ إِليَّ ذِرَاعاً اقْتَرَبْتُ إلَيْهِ بَاعاً، وإنْ أَتَانِي يَمْشِي أَتَيْتُهُ هَرْوَلَةً .

[هر گونه بنده‌ام به من‌ گمان ببرد من با وی چنان رفتار می‌كنم‌: اگرگمان‌كردكه خداوند دعایش را می‌پذیرد و دعاكرد خداوند دعای او را می‌پذیرد و اگر گمان‌ كرد كه خداوند او را می‌آمرزد و طلب استغفار نمود خداوند اورا می‌آمرزد. وقتی‌كه بنده من مرا یادكند من با وی هستم‌، اگرمرا در دل خویش بخواند و یادكند، من نیزاورا همانطوریاد می‌كنم (‌یعنی پاداش آن را به وی می‌دهم‌) و اگر مرا در ملاء عام یاد كند من او را در ملاء عامتر یاد كنم (‌یعنی پاداش برابر عمل است و از نوع آن می‌باشد) و اگر باندازه یك وجب با اعمال خویش از من نزدیك شود من باندازه یك ذراع به او نزدیك می‌شوم‌. بدان پاداش می‌دهم و پاداش بیش از عمل او است‌. و اگر باندازه یك ذراع به من نزدیك شود، من باندازه یك باع به وی نزدیك می‌شوم و اگر او با گامهای آهسته به سو من آید، من دوان به سوی اومی‌روم‌، یعنی هراندازه انسان بیشتر به سوی خدا روی آورد خداوند بیشتر به وی لطف و مرحمت می‌كند]"‌.

بیخیال ..کدامش را ..تمامش را..یا هیچکدامش ..نمی شود..می شود..غذا خوردن را ..آب نوشیدن را ..یا نفس کشیدن راندید یاکه راه رفتن را..لمس کردن را..و دیدن را..بیابان را با کاکتوس و شن و افعی و مار و چه میدانم ..آهان آدم بیابان...آدمی..دوستی و صفایش..دستهایش..جمله هایش را نگر..فکر کن تاچه حد بیخیال.؟

نمی دانم ...شاید دیگر نمی خواهیم آدم باشیم..میدانی چرا؟..نه از من نپرس.. جوابش کمی سخت است..چرا جواب نمی دهی..آخر صحبت از چیزیست که اندکی به از دست دادنش نمانده..آخر جواب بده..

گفتم جوابش..شاید دیگر نمی خواهیم آدم باشیم...گویند که آدم باید برای نداشته هایش تلاش کند..اما میدانی چه بر سر داشته ها آمده...نه صبر کن خوم می گوییم...برای نداشته ها ..اندکی به از دست دادن داشته ها نمانده...

آری ما اشرف مخلوقات هستیم..خداوند خالق ماست...ما همیشه میخواهیم چیزهای تازه را بدست بیاوریم ..اما نمی دانم ..آیا آدم بودن جزو انها نیست؟..کاش یک بار هم به دنبال آدم بودن می بودیم..آری ..این کار دیگر از دست ما بر نمی آید کمی سخت است.

نمیدانم ما بالاترین مخلوقات خلق شدیم..اما نمیدانم چرا اصرار داریم نباشیم..بالاترین مخلوقات را میگوییم...این بار بگو..چرا..بگو..بگووقتش کی میرسد..آری بگو...بگو کی می خواهیم آدم باشیم..آدم.